van alle dag

Het is alweer Vrijdag en ik kom er nu pas aan toe om mijn weblog weer bij te werken.
Maar deze week was er veel meer werk op de boerderij te doen dan gebruikelijk. De vele regen die er de laatste tijd valt, maakt het nodig dat meer mensen dan gebruikelijk aan het wer zijn en dus te eten en te drinken moeten hebben. Vandaar.

Afgelopen zaterdag was er weer een gangbang waar ik aan deelnam. Dat was de gangbang die eerder op het laatste moment werd afgelast. Ik weet nu ook waarom.
In het streng katholieke Polen zijn bijna alle ziekenhuizen trouw aan de leer. Uiteraard lovend, maar voor veel niet-praktiserende katholieken, anders denkenen den niet gelovigen kan het ook heel lastig zijn.
Neem nou het krijgen van kinderen. Als om de een of andere reden een stel geen kinderen kan krijgen, is in veel gevallen uitsluitend een adoptie van een kind een geboden mogelijkheid.
Sperma van een zaaddonor via een ziekenhuis is in Polen eerder uitzondering als regelmaat. Dus wordt er soms naar andere mogelijkheden gezocht en andere mogelijkheden geboden.
Johann en zijn vrouw is een stel waar een vrouw door een donor zwanger gemaakt kan worden. Dat gebeurt niet regelmatig, want ze maken er geen reclame voor, maar via-via krijgen ze wel af en toe zo’n verzoek.
De jonge vrouw die dus de keer kwam waardoor de gangbang niet door ging, had juist toen haar vruchtbare dagen. Met name Johann zorgt voor het bevruchten voor een aantal donoren die voldoen aan “eisen” van de vrouw (of van het echtpaar). Dat kan gaan om bijv. uiterlijk, leeftijd, opkeiding en dat soort dingen. In de kliniek waar Johann werkt worden vooraf de gezondheidstoestand gecontroleerd.
De vrouw die in verwachting wil raken logeert (soms met haar echtgenoot, maar vaak ook alleen) twee of drie dagen bij Johann en zijn vrouw. In die tijd vrijt ze met de donoren. Niet in de vorm van een gangbang, maar rustig een voor een en tussen de aparte donoren zit dan vaak een paar uur. Je moet dan denken aan 5 tot 7 donoren. De kans is groot dat een van de donoren haar op die manier bevrucht. Dat dat niet altijd lukt, blijkt uit het feit dat de laatste vrouw een half jaar geleden ook al eens een poging had gewaagd.

De gangbang was overigens weer een groot succes. Veel vaste deelnemers waren verbaasd dat ik er weer bij was. Ze hadden op deelname van mijn tante gerekend. Niet dat ze het erg vonden dat ik er was, want er is vooraf niemand teleurgesteld weggegaan. De injectie van Johann begin ik steeds meer te waarderen. Zodra ik merk dat de werking achteruit gaan, geef ik Johann een seintje en dient hij een nieuwe injectie toe. Niet alleen voor mij is het klaarkomen dan sneller en heftiger. Ook de mannen profiteren van de opgezwollen schaamlippen en zeggen dat mijn strakke lichaam nog strakker is. Mannen die vaker de gangbangs bezoeken, kennen de lichamelijke reacties van de injecties en knijpen dan extra in mijn tepels. En zij die likken bijten dan wat meer in mijn clit. Als ik dan kom vinden ze dat prachtig.
Om alle misverstanden uit de weg te ruimen (dat gevolg trek ik uit de chat die ik voer) de vrouw van Johann doet natuurlijk ook altijd mee tijdens de gangbangs en soms nog ander meisjes. Maar die meisjes komen of maar kort of niet elke keer. Ik heb nooit gevraagd waarom die dan zo snel weggaan of niet meer een volgende keer komen.

Even nog over mijn tante. Nadat de revalidatie aanvankelijk wel goed ging, is er nu een beetje de klad in gekomen. Ze volgt trouw alle oefenprogramma’s, maar zichtbare vooruitgang is er niet. Volgende week heeft mijn oom en tante een gesprek met de revalidatie-arts over hoe en wat.