Bob

Geheel onverwachts is Bob en mijn zus op de boerderij aangekomen.
Voor de mensen die mijn weblog niet vanaf het begin hebben gelezen: Bob was de eerste man waar mijn zus mee heeft samengewoond (zij is later een hele tijd bij hem weggeweest voor een andere man). Ik logeerde in die tijd regelmatig bij hen en zag hoe ze met elkaar vrijden. Toen mijn zus naar die andere man was vertrokken en ik Bob weer eens ontmoette, was hij de man die me ontmaagde en me plezier met vrienden van hem liet maken.
Vorig jaar is mijn zus weer bij Bob ingetrokken en nu zijn ze samen naar Polen. Het was voor mij een complete verrassing. Mijn zus had het me nooit gemailt of over gesproken, maar ze had alles van mijn weblog gelezen. Ze weet dus dat Bob en ik
(en samen met anderen) tot ik naar Polen ben gegaan veel aan sex gedaan hebben.
Nou weet mijn zus best wel dat we dat door haar terugkeer bij Bob niet zullen be-eindigen. Sterker nog ze heeft me beloofd dat ze mee zou doen aan alles wat we doen.
Het gevolg is dat we vannacht met zijn allen in het grote bed van mijn oom en tante zullen slapen.
Ik verheug me er dan al enorm om.

van alle dag

Het is alweer Vrijdag en ik kom er nu pas aan toe om mijn weblog weer bij te werken.
Maar deze week was er veel meer werk op de boerderij te doen dan gebruikelijk. De vele regen die er de laatste tijd valt, maakt het nodig dat meer mensen dan gebruikelijk aan het wer zijn en dus te eten en te drinken moeten hebben. Vandaar.

Afgelopen zaterdag was er weer een gangbang waar ik aan deelnam. Dat was de gangbang die eerder op het laatste moment werd afgelast. Ik weet nu ook waarom.
In het streng katholieke Polen zijn bijna alle ziekenhuizen trouw aan de leer. Uiteraard lovend, maar voor veel niet-praktiserende katholieken, anders denkenen den niet gelovigen kan het ook heel lastig zijn.
Neem nou het krijgen van kinderen. Als om de een of andere reden een stel geen kinderen kan krijgen, is in veel gevallen uitsluitend een adoptie van een kind een geboden mogelijkheid.
Sperma van een zaaddonor via een ziekenhuis is in Polen eerder uitzondering als regelmaat. Dus wordt er soms naar andere mogelijkheden gezocht en andere mogelijkheden geboden.
Johann en zijn vrouw is een stel waar een vrouw door een donor zwanger gemaakt kan worden. Dat gebeurt niet regelmatig, want ze maken er geen reclame voor, maar via-via krijgen ze wel af en toe zo’n verzoek.
De jonge vrouw die dus de keer kwam waardoor de gangbang niet door ging, had juist toen haar vruchtbare dagen. Met name Johann zorgt voor het bevruchten voor een aantal donoren die voldoen aan “eisen” van de vrouw (of van het echtpaar). Dat kan gaan om bijv. uiterlijk, leeftijd, opkeiding en dat soort dingen. In de kliniek waar Johann werkt worden vooraf de gezondheidstoestand gecontroleerd.
De vrouw die in verwachting wil raken logeert (soms met haar echtgenoot, maar vaak ook alleen) twee of drie dagen bij Johann en zijn vrouw. In die tijd vrijt ze met de donoren. Niet in de vorm van een gangbang, maar rustig een voor een en tussen de aparte donoren zit dan vaak een paar uur. Je moet dan denken aan 5 tot 7 donoren. De kans is groot dat een van de donoren haar op die manier bevrucht. Dat dat niet altijd lukt, blijkt uit het feit dat de laatste vrouw een half jaar geleden ook al eens een poging had gewaagd.

De gangbang was overigens weer een groot succes. Veel vaste deelnemers waren verbaasd dat ik er weer bij was. Ze hadden op deelname van mijn tante gerekend. Niet dat ze het erg vonden dat ik er was, want er is vooraf niemand teleurgesteld weggegaan. De injectie van Johann begin ik steeds meer te waarderen. Zodra ik merk dat de werking achteruit gaan, geef ik Johann een seintje en dient hij een nieuwe injectie toe. Niet alleen voor mij is het klaarkomen dan sneller en heftiger. Ook de mannen profiteren van de opgezwollen schaamlippen en zeggen dat mijn strakke lichaam nog strakker is. Mannen die vaker de gangbangs bezoeken, kennen de lichamelijke reacties van de injecties en knijpen dan extra in mijn tepels. En zij die likken bijten dan wat meer in mijn clit. Als ik dan kom vinden ze dat prachtig.
Om alle misverstanden uit de weg te ruimen (dat gevolg trek ik uit de chat die ik voer) de vrouw van Johann doet natuurlijk ook altijd mee tijdens de gangbangs en soms nog ander meisjes. Maar die meisjes komen of maar kort of niet elke keer. Ik heb nooit gevraagd waarom die dan zo snel weggaan of niet meer een volgende keer komen.

Even nog over mijn tante. Nadat de revalidatie aanvankelijk wel goed ging, is er nu een beetje de klad in gekomen. Ze volgt trouw alle oefenprogramma’s, maar zichtbare vooruitgang is er niet. Volgende week heeft mijn oom en tante een gesprek met de revalidatie-arts over hoe en wat.

Goed en slecht

Ik heb een goed en een slecht bericht.
Ik zal maar met het slechte beginnen. De gangbang van gisteren (vrijdag) ging op het laatste moment niet door. Door een aantal redenen kwam de planning niet goed uit en was een uitstel het enige wat er op zat.
Het goede bericht is dat ik van Wim (de maker van mijn eerste videootje) toestemming heb gekregen om die video in mijn weblog te zetten.
Uit de vele reactie van het stukje ruige sex blijkt dat er echt wel belangstelling is om mij actief bezig te zien.
Daarom hier mijn eerste videootje.

Nieuwjaar

Allereerst wil iedereen die dit leest een gelukkig en gezond 2008 toewensen.
Voor de mensen waarmee ik al wat plannen voor dit jaar heb gemaakt, vraag ik nog wat geduld te hebben.

Ik heb voor het eerst van mijn leven oliebollen gebakken. Het is hier op de boerderij namelijk een traditie geworden dat de medewerkers na middennacht naar de boerderij komen om het nieuwe jaar te vieren.
Mijn oom heeft dat vanaf het eerste jaar dat hij hier was ingevoerd en de mensen toen ook al op oliebollen getrakteerd (naast de vele sterke drank en de nodige biertjes).
We ontkwamen er dus ook dit jaar niet aan om oliebollen te bakken. Mijn tante die ze elk jaar bakt, was deze keer niet in staat om zolang te staan. Maar traditie is traditie en dus was het mijn taak om dit jaar de oliebollen te bakken.
Gelukkig hoefde ik het beslag niet zelf te mengen, want het gaat om een behoorlijke hoeveelheid.
Tien kilo bloem en de nodige gist en krenten en rozijnen zijn door de dorpsbakker gemengd tot een enorme hoeveelheid beslag.
Bakken hebben we dus wel zelf gedaan. Veel werk, maar wel enorm gezellig en oppassen dat de warme bollen niet onder mijn handen werden weggegeten.
De schuur direct naast de boerderij werd verwarmd met heteluchtkanonnen, beetje versiert en met fafels voor de drank en de hapjes en de oliebollen.
Direct na 12 uur druppelden de medewerkers en hun gezinsleden en als ze bezoek hadden, kwamen die ook mee, de schuur binnen. Beste wensen en talloze kussen werden na dat tijdstip bijna constant uitgewisseld.
De eerste dag van het jaar is dus een kort dagje voor me geworden, want ik ging pas na 5 uur naar bed en moest toch weer voor een aantal mensen het middageten verzorgen. Maar een troost had ik, er waren medewerkers die het ook laat hebben gemaakt en die toch weer kort na 8 uur aan het werk moesten.
Zo is het leven dus ook op een megaboerderij.